Bloq

838 dəfə oxunub

Ziddiyyətlər ölkəsi – Liberiya bələdçisi (Part I)

İlk təəccübümü təyyarədən enəndə yaşamışdım... Əlləri ilə işarə edib bizi növbəsiz dəvət etdilər... Yaxınlaşdıq "check in" etməyə. Alışdığımızdan fərqli bir qarşılama vardı... Bir neçə nəfər əllərində şəxsi telefonları ilə bizim məlumatları daxil edirdilər...
Bir nəfərə ortalama 15 dəqiqə vaxt sərf ediləndə, təyyarə dolusu insanın məlumatları üçün nə qədər vaxt gedəcəyini hesablayın demirəm, başınızı ağrıtmayın...
Nəysə Monroviada aeroport macərəlarımız barədə rahat bir yazı çıxar, ona görə burda bu qismi saxlamaq istəyirəm.( Nəzərə alın ki, bir neçə saat orda olmuşuq)
Xülasə, günortadan sonra endiyimiz ölkəyə hava qaralanda giriş edə bilmişdik.
Bizi qarşılaşmağa gələnlərdən birinin maşını ilə yola çıxdıq. ( Digər maşınlara baqajlarımız yerləşdirildi)
Qaranlıqdan ətrafı müşahidə etmək olmurdu... Sürücümüz olan müəllim; "bəlkə də qaranlıq olması yaxşı oldu, ən azından yavaş- yavaş alışarsınız. İndi görməyin" dedi.
Saatlardır yol gəlirdik. O qədər yorğun idim, çatanda heç nəyi düşünmədim, ətrafıma baxmadım, ancaq ilk yadımda qalan ölkədə sanki isti, nəm, bürkü bir hava olduğu idi...
Bu hissi tanıyırdım. İstanbulda Floriya akvarium var. Onun içində ayrıca "yağmur ormanları" deyilən bir hissə... Akvariuma 3-4 dəfə getmişəm, çox gəzə bilmirdim o qismi...
1-2 saatlıq gəzintinin ən çoxu 20 dəqiqəsini dözə bilmədiyim, tez bitirmək istədiyim havanın altında indi yaşamalı idim... Üstəgəl çox istəyərək gəlmişdim. Roman mlm, dəfələrlə istəsən gəlmə deməsinə rəğmən, hər şeyi, hər kəsi geridə buraxıb gəlmişdim...
İsti desən, isti deyil, sərin desən sərin...
Akvariumu ziyarət edənlər, yaxud bənzər auranı yaşayanlar nə demək istədiyimi anladı...
Əslində bu yazını yazmağa tamam başqa məqsədlə başlamışdım, yarımçıq saxladım. Üzərindən 3 gün keçib, nə demək istədiyimi unutmuşam.
Ona görə yenidən şəkillənəcək bundan sonrakı qisim.
Məni ilk narahat edən hava və quyu suyunun dadı olmuşdu.
Və bir də qorxu yaranmışdı... Biz nə ettik...
Burda başımıza bir şey gəlsə necə olacaq...
Buraları da qısa keçirəm...
Amma inanın havaya, suyun dadına alışmaq da qorxunun itməsi də cəmi bir neçə günümü aldı.
Ki o günlərdə bizim Afrikada olduğumuzu ən yaxınlarımızdan başqa kimsə bilmirdi.
Mən paylaşımlara 2həftə sonra başladım.
İndi Bakıdan "istidən yanırıq" mesajları gələndə, "biz nə yaxşı sərindəyik" düşünürəm.
Hazır sular almıram, quyu suyunun dadına alışmışam. Hətta bəyənirəm. Çaydanı ərp etmədiyi üçün, rəğbətimi belə qazanıb...
Və 2 ayın sonunda mənə elə gəlir ki, elə həmişə burda yaşamışam...
İnsanoğlu nə qədər tez alışırmış...
Yaxud belə deyim, alışmaq nə gözəl nemət imiş...
Unutmaq da həmçinin...
Yoxsa necə yaşanılar...
Necə davam edilər bilmirəm...
Çox çətin olardı...

Sizlərə maraqlı nələr varsa, yazın digər sualların sırasına əlavə edib cavablayaram.
2 ay keçib.
İndi üçün nə yaxşı ki, deyirəm...
Ümumi tabloya baxanda...
Nə yaxşı ki...
Bakıda həyatımı təqib edə bilmirdim...
Sanki kənardan baxırdım, yaşadıqlarımı sonradan analiz edirdim...
Heç nəyə ( geniş mənada) vaxt çatdırmırdım. Yaxud öncəliklərim məni ilk tərk edən ( edəcək) şeylər idi...
Afrikada isə heç nə məndən qabağa qaçmır.
Amma həyat da cansıxıcı deyil..
Nə bilim bəlkə Tolstoyun təbiri ilə mən bir səfərə çıxdığım, indi olduğum şəhərə də yeni biri gəldiyi üçün möhtəşəm hekayələrin yaşanması, yazılması üçün vaxt, vədə yetişib...
Gələcək nə gətirəcək bilmirəm...
Ancaq bizim Liberyanı, Liberyanın da bizi sevməsini ümid edirəm...
Görüşərik nəsib olsa...

Gulnare Memmedova

DİGƏR BLOQLAR

Yapon mədəniyyəti haqqında

Tokiyodakı bütün otel, apartament və hostelləri bu linkdən book (bron) edə bilərsiz.Bütün Gəzəyənlərə salam. Biraz Tokyo, Yaponiya haqda bildiyim, gördüyüm şeyləri yazım sizə. Çox adam elə bilir ki, yaponların Azərbaycandan xəbəri yoxdu, bunlar ayrı dünyadadı, bizi tanımırlar zad. Ama elə deyil. Azərbaycanlı olduğumu deyəndə Azərbaycan haqda danışan, paytaxtını deyən, xəritədə yerini göstərən, Türkiyə ilə yaxın olduğumuzu deyən, Ermənistanla düşmən olduğumuzu deyən yaponlar olub. Yəni xeyli adam var Azərbaycan haqda bilən. Haralısan sualına Azərbaycan cavabın verəndə çoxusu şoka düşür. Çünki burda ən çox Çin, Koreya, Banqladeş, Nepal, Vyetnamdan gələnlərdi. Azərbaycan Avropa ölkəsidi, həm də Yaponiyadan uzaqdı deyə bizim ölkənin adını eşidəndə çoxusu sözün əsl mənasında şoka düşür. Hələ bir dəfə marketdə qadının biri haralı olduğumu soruşdu. Azərbaycan dedim. Dedi müsəlmansan? İslam dini falan söhbət elədik. Heç nə demədən getdi şirniyyat aldı verdi. Dedi hədiyyəm olsun sənə. Çox “retki” yapon təmənnasız, tanımadığı adama belə jest eləyir. Bu arada Azərbaycan dilindən söhbət düşmüşkən deyim ki, 2 dəfə olub ki, azərbaycanlılar öz aramızda söhbət eləyəndə qıraqdan başqa biri deyib ki, sizin dil fransız dilinə oxşayır.Belə yapon xalqından danışsam biraz qəribə millətdi. Məsələn çox nəzakətli, mədəniyyətlidirlər. Amma arada elə bir hərəkət eləyirlər ki, şoka düşürsən. Məsələn elə olur ki, yol soruşanda deyirəm ki, bağışlayın bir söz soruşum. Düz çıxır gedir. Deyəndə ki, yolu soruşmaq istəyirdim. Qayıdıb gəlir. Elə olub ki, 1 nəfərdən yol soruşmuşam. Yoldan keçən 2 nəfər də yaxınlaşıb kömək eləyib. Amma elə vaxt olub ki, adamın üzünə baxmadan gedirlər.Bizdə hansısa işin müdiri oturur öz otağında. İşçiləri işlədir. Ama burda müdirlər özü də işləyir. Məsələn mağazada işçi kassirdi. Elə olur ki, müdir gəlir malları kloka qoymağa kömək eləyir. Burda müdirlər iş yerində olan ayaqyolunu da arada özləri təmizləyir. İşçi ilə müdir eyni işi görürlər. Demək olar heç kim heç kimə yuxarıdan aşağı baxmır. Çünki marketdə kassir işləyən adam da, fəhlə işləyən adam da təxmini eyni maaşı alır. İş maaşları saatına təxmini 9-13 dollar arası dəyişir. Azərbaycanda işsizlik varsa burda işçisizlik var. Hər cürə iş var. Məsələn yolun qırağında təmir tikinti işi gedir. Adamın biri dayanıb hər gələn keçəndən üzr istəyir. Bizdəki müvəqqəti narahatçılığa görə üzr istəyən plakatın yerinə burda işçilər var.Müştəri Yaponiyada allah kimidi. Hər hansı bir işdə müştəriyə qarşı nəsə bir səhv, saymamazlıq, kobud davranmaq bir qırağa lap sifət eləsəz işdən qovula bilərsiz. Nə olursa olsun müştəri razı qalmalıdı. İnternetdə bir video var idi işçi nəsə kobudluq eləyib müştəriyə. Müdir gəlib dizlərin yerə atıb üzr istəyirdi işçi adından. Bəziləri deyir ki, pirə gedib pul atmaq boş şeydi. Biz belə şeylərlə məşğul olanda yaponlar gedib elm savad öyrənir deyə qabağa gediblər. Keçən dəfə yolun qırağında məbəd gördüm. Girdim içinə baxım görüm nə olan şeydi. Gördüm ki, buddist heykəlinin qabağındakı qutuya pul atıb dua eləyib gedirlər. Yəni bunlarda da elə adətlər, inanclar var. Ümumiyyətlə internetdəki Yaponiya haqda məlumatların yarısı yalandı. “Like” yığmaq üçün özlərindən bir şey çıxarıb Yaponiya adı ilə paylaşırlar. Məsələn Yaponiya metrosundan şəkil paylaşıblar hamının əlində kitab. Yazıblar ki, yaponlar ən çox kitab oxuyan xalqdı. Yaponlar ən çox kitab oxuyan xalqdısa o biri xalqlar heç kitab oxumur onda. Metroya girirsən camaatın yarısından çoxunda telefon. Telefonların 90 faizi iPhone.Kitab əvəzinə içki içməkdə birinci ola bilərlər. Cürbəcür dadlarda su, çay, pivə, qazlı içkilər var. Hər 3 yapondan 2-si mağazadan içki alıb çıxır.Şirkətlərdə belə bir qayda var ki, həftədə 1 ya 2 dəfə işdən sonra kollektiv hamısı qadınlı kişili içməyə gedirlər. Bu içki məclisinə “nomikai” deyirlərƏlavə də hamının sual verdiyi 2 mövzu haqda danışım. Hər xaricdə yaşayan adama verilən sual. İndi orda saat neçədi? Azərbaycandan 5 saat qabaqdadı. Yəni ki, orda axşamdı. Ama burda gecə.2-ci mövzu da metroda içəri itələyən işçilər. Əvvəlcə onu deyim ki, o işçilər metroda xüsusi içəri itələmək üçün dayanmır. Ümumi işçilərdi. Nəsə sual verəndə cavab verirlər, kömək eləyirlər. Amma “uje” onları demək olar görmək olmur. Yeni ildə, Halloween-də metrolarda ən sıx günlər idi. Ama yenə də itələyib içəri basmaq söhbəti olmadı. Azərbaycandakı metrodan sıx deyil bura. Çünki qatarlar adam sıxlığına görə işləyir. Elə vaxt ola bilər ki, qatar 5 dəqiqədən bir gəlsin. Amma axşam adam sıxlığına görə hər 45 saniyədən bir qatar gəlsin. Belə sistemlə aradan götürüblər sıxlığı.Bir də metro demişkən bizdəki kimi avtobusda "düşərsən vermişəm" teması olmur. Çünki metroda öz kartınızı aparata 2 dəfə qoya bilməzsiz. Bir girəndə vurursuz. Bir də çıxanda. Ona uyğun yol pulunuz hesablanır ona görə də hərənin öz kartı olur ki, hərənin öz yolpulusu bilinsin.Bir də meyvə qiymətləri. Azərbaycandan 1-2 nəfər soruşub ki, orda yemiş 20 manatdı. Deyirəm hə. Deyir nə bahadı. Azərbaycanda qış vaxtı alça 700 manata ola bilir, Yaponiyada yemiş qış vaxtı 20 manat ola bilmir? Hər yerdə olduğu kimi burda da sezonladı. Məsələn deyirlər ki, almanın dənəsi 1 dollardı. Dənəsi 1 dollara olan alma böyük əl boyda almadı. 1 dollara 3 dənəsin də tapmaq olar. Kartof da onun kimi. Ən ucuz meyvə banandı. 1 dollara 5 dənə də tapmaq olur. Bəlkə də başqa yerdə daha çox satılır. Ümumi götürəndə baha şəhərdi. Ama elə şeylər var ki, Azərbaycandan da ucuz qiymətədir.P.S.: Çox şəkil çəkməmişəm deyə 1 dənə məbədin şəklin paylaşıram.Əgər yazını bəyəndinizsə aşağıda olan Facebook düyməsini seçərək blogpostu Facebookda paylaşın ki, dostlarınız da yazılarımızdan xəbərdar olsunlar. Yox əgər Gəzəyənlərin yazılarından ilk xəbər tutmaq istəyirsinizsə aşağıda “abunə ol” bölməsinə mailinizi yazaraq düyməyə klikləyin. Hələlik bu qədər, növbəti yazılara qədər…Paylaşdı: Azad Arzumanli

2267 dəfə oxunub

İngiltərə və ingilis həyat tərzi

"İngiltərəyə gəlirsinizsə bunları bilmək faydalıdır" tipli yazilardan növbəti yazı. Bu dəfəki yazıda İngilislərlə necə görüşmək, nədən danışmaq, necə sağollaşmaq və "qeybət" mədəniyyətindən yazacam.İngilis mədəniyyəti ümumilikdə az toxunuş olan (low touch) mədəniyyətdir. Bizdə məsələn kişilər də görüşəndə bir-biri ilə əl sıxır, qohumlar, dostlar isə öpüşüb görüşürlər. Qadılar isə əksər vaxtlarda hər iki yanaqdan da öpüşürlər. Bu tək bizdə deyil təbii ki, əksər avropa ölkələrində də belədir. Əsas da Fransada və İtaliyada. İngiltərədə isə yox. İngilitərədə kimsə sizinlə salamlaşarkən sadəcə "how do you do?" deyə bilər və ya bir az yaxınsızsa "you all right?". Hər iki suala cavab verməyə tələsməyin çünki bu iki sualın da cavabı yoxdur, daha doğrusu cavab sualın özünü olduğu kimi geri qaytarmaqdır. Yalnız çox yaxın olan insanlar öz aralarında "How are you" işlədirlər, həmin halda "I'm fine, thank you" və ya daha ingilis tərzində "not too bad, thanks" cavabını verə bilərsiniz. İngilislər ancaq rəsmi görüşlər zamanı əl sıxıb görüşürlər. Ya da birinci dəfə kiminləsə görüşəndə əgər kimsə özünü rəsmi təqdim etmək istəyirsə. Qadınlar arasında öpüşərək görüşmək ənənəsi isə əsasən yüksək təbəqə arasındadır. İngilislər heç vaxt ilk görüşdə sizə adlarını deyib özlərini təqdim eləmirlər. Eləyənlərə də qəribə baxırlar. Əsasən amerikalılar özlərini belə təqdim eləyirlər deyə gəlin məsələye bir amerikalı qadının gözündən baxaq: "You say your name and they sort of wrinkle their noses, like you've told them something a bit too personal and embarrassing. What the hell is so private about a person's name for god's sake?" Əksər vaxtlarda elə ola bilər ki, bir ingilislə 5-6 saat bir ortamda olarsınız, danışıb-gülərsiniz filan, amma o ancaq görüşün sonunda sağollaşarken "Oh, by the way my name is filankəs" deyər. İngilislərdə ad, peşə, iş yeri, yaşayış yeri, ailə vəziyyəti və s. detallar şəxsidir. Kimdənsə hansı işi gördüyünü birbaşa soruşmaq tərbiyəsizlikdir. Nə qədər qazandığını soruşmaq isə yolverilməzdir. Ümumiyyətlə ingilislər şəxsi həyat haqqında yad adamlarla danışmağı xoşlamırlar. Amma illah da ki, kiməsə şəxsi suallar vermək istəyirsinizsə bunun da öz qaydaları var. Dediyim kimi ingilislər heç nəyi qısa konkret demirlər, dolanbacdan dolandırırlar söhbəti. Məsələn kiminsə harda işlədiyini bilmək istəyirsinizsə ondan soruşa bilmərsiniz ki, nə işə baxırsan? Niyə? Çünki mədəniyyətsizlikdir. Başqa yollar axtarmaq lazımdır. Məsələn ingilislər arasında bəlli bir qaydaları yazılmamış oyun var. Adı Guessing game'dir. Oyunun şərtləri belədir: siz hansısa sualın cavabını tapmaq üçün tamam başqa sual verirsiniz, guya ki, hansı sualın cavabını istədiyinizi bildirmirsiniz (Məsələn qarşıdakinin nə iş görməyi). Qarşı tərəf də sizin hansı sualın cavabını axtardığınızı bilir, amma birbaşa demir, ipucları atır sizə. Məsələn tamam dəxlisiz bir sual verirsiniz ki "Traffic is a nightmare these days - Do you drive to work?", qarşı tərəf də artıq söhbəti tutur və sizə ipucu atır "Yes, but I work at the hospital, so at least I don't have to get into the town centre" və s bu tip cavablar. Adamın harda işlədiyini biləndən sonra peşə axtarmaq fəsli gəlir. Adam xəstəxanada təmizlikçi də işləyə bilər, tibb bacısı və qardaşı da, həkim də. İngilis mədəniyyətində belə qəbul olunub ki, siz ən yüksək mövqedə olanı deyirsiniz. Məsələn : Oh, you are a doctor then? Öz peşəsini demək isə artıq qarşı tərəfə qalır. Bu üsulla insanların harda yaşadığını, nə iş gördüyünü, evli olub-olmadıqlarını filan həmin sualı vermədən sual verə bilərsiniz. İkinci bir üsul ise Reciprocal Disclosure Strategy adlanır. Bu oyunun şərtləri daha sadədir. Siz özünüz haqqında bir "sirr" deyirsiniz söz arasına salıb, qarşi tərəf də eyni çəkidə olan bir "sirr"lə cavab verir, siz stavkanı artırdqca o da artırır. Amma diqqətli olmalısınız, birdən birə çox şəxsi bir şey demək də tərbiyəsizlik sayıla bilər. "Qeybət mədəniyyəti" İngilislər qeybət eləməyi çox sevən millətdirlər. Son araşdırmalar göstərir ki, ingilislərin söhbətlərinin 3-də 2-si "kim harda kiminlə nə edir" tipli söhbətlərdən, yəni qeybətdən ibarətdir. Bizdə qeybət ancaq kiminsə həyatı haqqında mənfi müzakirələr sayılır, İngiltərədə isə qeybətlərin təxminən cəmi 5%-i mənfi söhbətlər üzərində qurulub. Qeybət dostlar, tanışlar haqqında da ola bilər, siyasetçilər və şoumenlər haqqında da. En populyar qeybət mövzusu isə kralliyyət ailəsinin həyatıdır. İlahi, bircə dəfə görsəniz keşkə, ailədən kimin nə geyindiyindən tutmuş, kiminlə görüşdüyünə qədər hər şey çox önəmlidir bu millət üçün. Bu qədər qeybət eləyən millətdə qeybətə normal baxıldığını düşünürsünüz? Təbii ki, yox. Başqalarının şəxsi həyatını müzakirə eləmək və burnunu soxmaq hələ də tərbiyəsizlik sayılır. Hətta ingilis dilində belə adamları ifadə eləmək üçün yaxşı bir söz də var - Nosy Parker. Məhşur yazar George Orwell bu ad haqqında belə yazır : "The most hateful of all names in an english ear is Nosy Parker" Sağollaşmaq fəsli isə tamam ayrı bir aləmdir. İngilislərlə sağollaşmaq ən az yarım saat çəkir. "Nice to meet you"lar "Well, goodbye then"ler, "See you then"ler, "Take care"ler havada uçuşur amma heç cür sağollaşmaq qurtarmaq bilmir ki bilmir. Tam sağollaşıb qurtarana yaxın qonaqlardan kimsə "You must come round to us next" tərzi bir cümlə ortaya atacaq və bütün bu söhbət bir kruq yenə gedəcək. Ona görə də səbrli olun :) Paylaşdı: Ismayil Nur   

4532 dəfə oxunub

Taylandda həyat

Tayland ????????Hər hansısa bir Avropa ölkəsinin müstəmləkəsi altına düşmədiyi üçün Tayland Cənub-Şərqi Asiyanın ən mustəqil ölkəsi sayılır. Taylılar özlərini "Kxontay " yəni - Azad İnsan adlandırlar. Yaza yaza fikirleşirəm ki necə edim yazım qısa olsun bu dəfə, görünür alınmayacaq. Taylandı tanıyandan sonra dünyanın ən çox turist qəbul edən ölkələr sırasında olduğunun təsadüf olmadığının fərqinə varırsan.( 10 cu yer səhv etmirəmsə)Taylandda əsas din Buddizmidir 94%.Buddizm Budda sözündən götürülmüş "aydınlanmış" kimi tərcümə olunur. Buddizm dininin əsası eramızdan əvvəl 543 ildə qoyulmuştur. Dinin qurucusu Sidharta Quatamadır. Çox maraqlı tarixçəsi var.Taylandda hal hazırda 2560-cı ildir (il teqvimi Sidharta Quatamanın doğulduğu ildən hesablanır) Həftəd 8 gün var. 3-cü gün iki hissəyə ayrılır, günortadan əvvəl və sonra. Buddizm dini ümumiyyətlə ayrı bir mövzudur və inanmıram ki hamınıza maraqlı olsun , ona görə ətraflı yazmıram . ( aaa bu arada elə bilərsiz birdən budistəm )) sadəcə maraqlıdır deyə oxumusam )Taylandın Azadlıq Rəmzi xoruzdur. Ölkənin çox yerlərində Xoruz heykəlləri görə bilərsiz. Çəkisi 50 kq çox və boyu 1,6m uzun insanlar sadəcə əsgərlik edə bilirlər. Əsgərlər 7000 bat - 10000bat maaş alırlar ( 230$-300$ ) Lakin əsgərlik üçün lazım olan göstəricilər çox az taylıda olduğu üçün könüllü olduqları halda əsgər gedə bilməyən çoxdur. Ölkədəki işsizlik və orta əmək haqqını nəzərə alsaq niyə əsgər getmək istədiklerini başa düşmək olar.Mətbəxlərini çox bəyəndim "Tom Yam " şorbası "Tom Kha Gai" şorbası "Som Tam" salatı ən məşhur yeməklərinden sayılır. Damaq dadları bizə görə çox çox fərqlidir toyuq və ya hər hansısa başqa ət yeməklərinin hazırlanmasında bəzən şəkərdən istifade olunur.Ama ana yeməkləri acılıdır.Ananas , alma ve başqa bir neçə meyvələr duz və acı bibər ilə yeyilir. Dünyada ən dadlı ananas Taylandda yetişir. ver yeyim, ört yatım Allahı :Dİnsanları çox sakin və gülərüzdür. Gülüş ölkəsi deyilir Taylanda. Həqiqətən hər kəs gülür. 13 cür gülmək tərzi var və hamısı bir-birindən fərqlidir (demək olarkı rəsmi qebul olunmuş bir haldır ) Əgər metroda biri ayaqınızı tapdalayıp gülürsə təəcüblənməyin bu üzr istəmək mənasına gəlir siz də qarşılığında ona "bağışladım" gülüşünü göstərə bilərsiz. Bağışlamamaq gülüşü də var. Nəysə ona artıq özünün qərar verərsiz )) Fərqli gülüş tərzlərinin olması dinləri ilə əlaqəlidir. Nə olursa olsun gülmək və sakinlikiyi qoruyub saxlaya bilmək dinin ən başlıca qanunlarındandır. Hətta tayca nəcəsən sözünün birbaşa tərcüməsi: "sabay di may" sən sakinsən?Taylılar hesab edir ki, insan başının tam ortasında "Kvan" adında ruh yaşayır.Kvan insanı uğursuzluqdan və xəstəlikdən qoruyan ən önəmli ruh hesab olunur. Ona toxunaraq onu incidə və yaxud ona zərər verə bilərsiz . Buna görə də taylıların başına əl vurmaq olmaz , özəlliklə də 9 yaşına çatmamış uşaqların.Tayland Krallığının əhalisi 69 milyondur, monarxiya quruluşu var . Paytaxt Banqkok şəhəridir “Mələklər şəhəri” kimi tərcümə olunur. Çox böyük ticarət mərkəzləri var. Banqkokda gediləsi və baxılası yerlər çoxdur. 5.5 ton ağırlığında saf qızıldan hazırlanmış "Qızıl Buda heykəli" 46 metr uzunluğunda olan "Yatan Buda heykəli", “Üzən Bazar", "Zumrud Buda", "Dream world" və s. Bankokda ziyadə Phuket və Pattayadag oldum . Əsas istirahət kurortları sayılır Taylandın. İlin 12 iyi istidir. Çimərlikləri və adaları çox gözəldir. Pattaya Phuketə nisbətən daha səsküylüdür. "Walking Street " gözəl barlar var və maraqlı gecə programları.Phuketdə isə ən çox yadımda qalan Patong çimərliyi oldu. Üzr istəyərək bir məsələyə daha toxunmaq istiyirəm . " Homoseksual " Taylandda həddindən çox olduğunu bilirik . Buna səbəb isə Budistlerin cinsi dəyişikliyi günah hesab etməməsidir. Hətta bəziləri "lady boy" olaraq üçüncü bir cins olduğunu iddia edir.Yenə Budizm'ə qayıdacam həftənin günlərinin öz rəngi və öz mənası var. Bəlkə eşitmisiz Buddizm falı, əgər istəsəz falınıza baxaram ) Hindistan yazımda Buddizm dinində olanların dünyaya yenidən gələcəklərinə inandığını demişdim. Məsələn əgər oğurluq etmisizsə dünyaya meymun olaraq, əyyaş olmusuzsa it olaraq, əgər böyük bir günah işləmisizsə daş olaraq dünyaya yenidən gəlirsiz.En böyük günah isə dini ve Tayland Kralını təhqir etmək sayılır. Daş olaraq dünyaya gəlmək isə, başqa heç bir həyatının olmayacağı anlamına gəlir.Paylaşdı: Cavid Bayramov

1091 dəfə oxunub

Hindistan haqqında 17 maraqlı fakt

7, 8, 13 çox qəribədir. ( Hindistan )Extra : dul qadınlar yataqda yata bilməz ancaq yerdə yata bilərlər.1) Qanuna əsasən ölkəyə Hind valyutasının (rupi) gətirilməsi və ölkədən çıxarılması qadağandır.2) Hindistan il ərzində baş verən qətl hallarının sayına görə dünyada liderlik edir. Orta hesabla son illərdə Hindistanda 32 719 insan öldürülüb.3) Hindistan hamiləlik hallarının sayına görə dünyada lider ölkələrdən biridir.4) Təxminən 35% hindistanlı yoxsulluq səviyyəsində yaşayır.5) Inəklər Hindistan küçələrində sərbəst gəzişə bilirlər. Onlar burda müqəddəs hesab olunur, çox vaxt onlara hindlilərdə uğur rəmzi olan “tilak” taxırlar. Inəklər insanlığın yeddi əcdadından biri hesab olunur, inək südü ana südü qədər dəyərli sayılır.6) Hindistanda rəqs ən inkişaf etmiş incəsənət növlərindən biridir və hər məbədin daxili ayinlərinin bir hissəsi hesab olunur. Hind ayin rəqsləri ekspressiv əl hərəkətləri ilə zəngindir.7) Bir çox hindli qadınlar heç vaxt ərinin adını səslə çağırmır, belə ki bu ərinə qarşı hörmətsizlik hesab olunur. Hindli qadın ərinə müraciət edərkən “salam”, “bura bax” və s. kimi dolayı müraciət vasitələrindən istifadə edir. Eləcə də onlar ona uşaqlarının atası kimi müraciət edirlər.8) Dul olmaq pis əlamət hesab olunur, onlar “yaxşı qadının əri ölməzdi” deyə fikirləşirlər. Kəndin yaşlı qadınları dul qadını “ərinin başını yemiş qadın” deyə çağırırlar. Bir sıra ortodoksal cəmiyyətlərdə dullara yeni evlilərlə bir gəzməyə və ya hansı isə sosial tədbirlərdə iştirak etməyə icazə verilmir.9) Hindistan şahmatın vətənidir. Sanskrit dilindən tərcümədə “dörd növ qoşun” mənasını verən “çaturanqa” şah, vəzir, top, fil, at və piyadalardan ibarətdir.10) Hindistan bayrağı üç müxtəlif rəngli horizontal zolaqdan ibarətdir: sarı-narıncı qəhrəmanlıq və fədakarlıq, ağ düzgünlük və sülhsevərlik rəmzidir, yaşıl rəng isə sadiqlik, məhsuldarlıq və mərdliyi simvolizə edir. Əvvəllər ağ zolağın ortasında cəhrə çarxları emblemi təsvir olunmuşdu, lakin Hindistan müstəqillik əldə etdikdən sonra buddist “draxma çakra” və ya həyat çarxını köhnə simvolu əvəzlədi.11) Kacuraxo məbədi özünün açıq-saçıq heykəltəraşlıq nümunələri ilə məşhurdur və Hindistanın turistlər tərəfindən ən çox ziyarət olunan məkanlarından sayılır. Alimlər hələ də bu heykəltəraşlıq nümunələrinin əsl mahiyyəti barədə mübahisələr aparırlar.12) Dünyada ilk iplik parçalar Hindistanda yaradılmışdır. Roma imperatorları yüngül Hind parçalarını “külək parça” dəyə adlandırırdılar. Böyük moğol imperatorları isə bu parçaları “səhər şehi” və “axar çay parçası” adlandırırdılar.13) Qədim və orta əsrlərdə Hindistanda sati – dul qadının ərinin cəsədi ilə birlikdə yandırılması adi hal sayılırdı.14) Hindistanda geyimin qırış və rəngləri sosial təbəqələşməni vacib elementi kimi nəzərdən keçirilir. Eləcə də, saç düzümlərində saçların ayrılma manerasına görə qadının əxlaqsız və ya müqəddəslər sinfinə yaxın olmasını müəyyən etmək olar.15) Hindistanda 150 000 poçt bölməsi var ki, bu da onu dünyanın ən böyük poçt şəbəkəsinə çevirir. Bəzən elə hallar olur ki, məktubun 50 kilometrlik məsafəni qət etməsi üçün 2 həftə vaxt lazım olur.16) Benqal pələngi həmişə Hindistanın milli rəmzi olub, bir vaxtlar ona Hindistanın hər yerində rast gəlmək olurdu. Hazırda isə Hindistan cəngəlliklərində yaşayan benqal pələnglərinin sayı 4 mindən azdır.17) Hindistanda yerləşən Lotos məbədi dünyanın ən çox ziyarət olunan məbədlərindən biridir, il ərzində buranı 50 milyona yaxın insan ziyarət edir.Əgər yazını bəyəndinizsə aşağıda olan Facebook düyməsini seçərək blogpostu Facebookda paylaşın ki, dostlarınız da yazılarımızdan xəbərdar olsunlar. Yox əgər Gəzəyənlərin yazılarından ilk xəbər tutmaq istəyirsinizsə aşağıda “abunə ol” bölməsinə mailinizi yazaraq düyməyə klikləyin. Hələlik bu qədər, növbəti yazılara qədər…Paylaşdı: Nicat Agayev

2873 dəfə oxunub
Bizi izləyənlər siyahısına qoşulun!