Bloq

1170 dəfə oxunub

Pandemiya dövrünün ilk səyahəti - Sofiya

Deyəsən Azərbaycandan başqa heç yerdə karantin yoxdur.

Pandemiya dövründəki ilk səyahətim haqqında yazıb qrupdakılara bir az acıq verim. (təxmin edirəm ki, ilkdir)

Gecə saat 3-də (29 iyun) Italiyadan Sofia hava limanına endik. (terminal 1, Wizzairlə 20 euro) Təyyarədən çıxan kimi havadakı qoxu sanki SSSR - yə xoş gəlmisiniz deyirdi. Pasport yoxlanışında oturan 3 maniken kimi qız elə gözəllikləri qədər ciddi baxışları ilə də bizi buraxmamağa çalışırdılar. Nəysə, birtəhər yoxlanışı keçdikdən sonra qarşımıza bir həkim çıxdı. Həkim nə həkim əminliklə deyə bilərəm ki, əynindəki xalatı karantin başlayan gündən bugünədək əynindən çıxartmayıb (heç nə yoxlamadılar, self declaration doldurub yolumuza davam etdik) T1-in vəziyyəti həqiqətən də pis gündə idi, Sofiya haqqında çox pis fikirlər formalaşmağa başlayırdı. İlk gördüyüm mənzərə soyuq insanlar, əldən düşmüş, sınıq-sökük hava limanı.


Axır ki, gəlib Bolqarıstanın paytaxtı və əsas şəhəri Sofiyaya çatdıq. Gecə saat 3 olduğundan gecəni barda keçirib, səhər şəhərə yollanmağı fikirləşdik. Ətrafdan öyrəndik ki, bu saatda ancaq bir kafe açıq ola bilər. Kafe deyirəm e sizə 1 manatlıq çayxanalarımız onun yanında toya getməli idi.

Girdik kafeyə və mən "traditional" nəyiniz var ?- deyə soruşdum (suala bax e) Nə istədiyimi soruşdu, dedim "ət" .(uğursuz bir zarafat idi) Nəysə, bu güclü zarafatdan sonra bildiyimiz kartof və toyuğu "traditional" adı ilə məcbur yedik. Səhərə yaxın saat 5-6 arası xəritədən baxdıq ki, bir azdan avtobuslar hərəkətə başlayacaq.


Bundan sonra Sofiya barədə formalaşan mənfi fikirlər müsbətə doğru dəyişməyə başladı. Dayanacaqda gözləsək də biletimiz yox idi. (Bilet satışı 7-8 arası başlayır) Avtobus gəlsə də koronaya görə terminal 2-yə gedib ordan da qatarla mərkəzə getməli olduğumuzu dedilər. Ən rahat yol bu imiş. (ooo terminal 2-də varmış) Xəritədə baxdıq ki, piyada T1 ilə T2 arasında 30 dəqiqəlik yol var. ilk dəfədir ki, eyni havalimanının terminalları arasında bu qədər məsafə olduğunu görürəm. Tam ümidlərimiz öləndə avtobusun sürücüsü bizi T2-yə qədər aparacağını dedi))) Qayıtdım ki, "naçalnik" bəs biletimiz yoxdur. Dedi : chill up man)) Avtobusa minib getdik və mən T2-nin gözəlliyinə vuruldum, ya rəbb. Terminal o qədər gözəl idi ( bir gediş üçün 1.6 BL =0.8 sent, ancaq 4 BL = 2 euroya bir günlük limitsiz metro gedişi almağınız daha yaxşıdır. Bunun avtobusa uyğun olub-olmadığını bilmirəm. Çünki hər istifadə üçün barkodu kioska daxil edib aktiv etməlisiniz). Nəysə, artıq şəhərə çatdıq.


Şəhər bir sözlə belissimo, perfetto. Bugünə qədər olduğum heç bir şəhər təmizlik və gözəllikdə Sofiyaya çatmaz. (Ələxsus Sicilyada yaşayan biri üçün). Şəhər sanki meşənin içərisində qurulub, hər yer park və ağaclıqdır. Lakin şəhərin əsas problemi qidalanmanın çox zəif olmasıdır. (barmaqla sayılacaq qədər yemək yeyə biləcəyiniz kafelər, restoranlar var.Onlar da bulvar adlanan ərazidə) Di gəl ki, söhbət içkiyə gəldikdə 2 metrdən bir barlar, kafelər doludur. (sırf içki üçün) Səhər 11-dən boş yer tapmaq olmurdu. Hamı oturub içir eləcə)) "Hər gün son günmüş kimi için"- devizi ilə yaşayırlar deyəsən. Bərbad başlayan səyahət gözəl sonluqla bitdi. Sofiyanı tam gəzməyə bir gününüz bəs edər. Bizim də onsuzda 1 gün vaxtımız vardı, bol-bol gəzdik (sözün əsl mənasında gəzdik, internetdən girib məşhur yerlərinə baxıram, hamısında olmuşuq) və oradan da İstanbula keçdik.(yeriniz məlum) Daha Türkiyə haqqında məlumat vermirəm, bu qədər kafidir.

P. S ümid edirəm ki, sizi yetəri qədər qıcıqlandıra bildim))


Əgər yazını bəyəndinizsə aşağıda olan Facebook düyməsini seçərək blogpostu Facebookda paylaşın ki, dostlarınız da yazılarımızdan xəbərdar olsunlar. Yox əgər Gəzəyənlərin yazılarından ilk xəbər tutmaq istəyirsinizsə aşağıda “abunə ol” bölməsinə mailinizi yazaraq düyməyə klikləyin. Hələlik bu qədər, növbəti yazılara qədər…



Paylaşdı: Sadiqov Nicat


Sadıqov Nicat

DİGƏR BLOQLAR

Xalaxel gölünə gəzəyən turu

Bugün sizə karantin günlərində Zaqatalada yerləşən Xalaxel (Zaqatalada daha çox Xalaxi deyirlər) gölünə etdiyim səyahətdən danışacam. Buzlaq mənşəli olan bu göl dəniz səviyyəsindən təxminən 3060 metr hündürlükdə, yüksək dağlıq ərazidə yerləşir. Əslində gölə getməyi keçən ilə planlasam da yol yoldaşı tapmadığıma görə səyahətim ləngiməli oldu. İyulun 5-dən Şəkinin də karantinə alınacağını eşidəndə 3-ü axşamı qərara gəldik ki, yollar bağlanmamış tez-bazar özümüzü Zaqatalaya yetirək. Dostum Vüsal ilə Qəbələdən yola çıxdıq və artıq axşam Zaqatalada idik .Yolüstü Qaxda yerləşən Kürmük Alban məbədinə də baş çəkdik. Planımızda Xalaxel gölünə Qanslar şəlaləsinin yerləşdiyi dərə ilə getmək vardı. Lakin kənddə yaşayan və ərazini yaxşı tanıyan çobanların məsləhətinə əsasən, Yuxarı Çardaqlar kəndindən başlayaraq yaylaqlar boyu uzanan marşrutla getmək qərarına gəldik.1-ci gün, 22km İyulun 5-də səhər saat 6-da 3 nəfər taksi ilə Yuxarı Çardaqlar kəndinə yollandıq. Qeyd edim ki, hər üçümüz gölə ilk dəfə gedirdik və şəxsən mənim içimdə çox böyük sevinc vardı. Kəndin bitəcəyindəki çay dərəsindən cığırla yola başladıq, bir neçə kilometr yol qət etdikdən sonra artıq kolluğun başladığını və dərə ilə davam etməyin rahat olmadığını gördük. Üzü meşəliyə tərəf biraz dırmaşandan sonra gəlib köhnə at cığırına çıxdıq ( bu yerdə bəxtimiz gətirmişdi). Cığır bizi meşə massivinin bitdiyi göz oxşayan, yamyaşıl alp, subalp çəmənliklərinin başladığı yerə gətirib çıxardı. Bu yerdə Metrologiya stansiyası yerləşirdi.Metrologiya stansiyasında işləyən nur üzlü insanlar bizi çaya dəvət etdilər. Biz də dəvətə icabət etdik, düzü, dağda çaya yox deyə bilmirəm)). Stansiya olduqca gözəl bir yerdə yerləşdiyindən, burdan üzü Zaqatalaya açılan mənzərəni seyr eləmək nəyə desəniz dəyərdi. Hər tərəf al-əlvan çiçəklərlə dolu idi .. Artıq günorta idi və biz yüngül günorta yeməyindən sonra yola davam elədik. Yol boyu gözəl mənzərələrə baxa-baxa ruhumuz dincəlirdi. Təbiət qoynunda insan fiziki olaraq yorulsa belə özünü ruhən çox xoşbəxt hiss edir. Bunu təbiətə bol-bol səyahət edənlər daha yaxşı bilər)))4-5 saatlıq yoldan sonra növbəti çoban alaçığında dincimizi aldıq. Burda da bizi çobanlar, Murad və Piri olduqca qonaqpərvər qarşıladı, çatan kimi çay süzdülər və bizi axşama da qonaq saxlamaq istədilər. Ancaq biz burada çox ləngiməyib, gölə ən yaxın çoban alaçığı olan Daşkəsən yaylağına üz tutduq. Onlara söz verdik ki, qayıdanda sizə yenə baş çəkəcik)))) Alaçığa çatanda artıq hava qaralmağa başlayırdı, burda da bizi olduqca qonaqpərvər qarşıladılar. Biz axşam üçün öz çadırımızı qurub yatmaq istəsək də çobanlar təkidlə öz alaçıqlarında yatmağımızı istədilər.(alaçıq həm təhlükəsiz, həm də böyükdür)Bu bölgədəki çoban alaçıqları ətrafı daşlarla hörülmüş, dam hissəsi isə əsasən dəmirdən düzəldilir. Alaçığın içinə yay boyu pendirlər yığılır. Olduqca dadlı olan bu pendirlərin dadına baxmaq fürsətimiz də oldu. Bəzi çobanlar göl yolunun çətin olduğunu, ərazidə havanın tez-tez dəyişdiyini, dumana düşə biləcəyimizi desələr də onlara ilk dəfə dağa çıxmadığımızı, müəyyən bir təcrübə sahibi olduğumuzu deyəndən sonra bizə inamları yarandı və göl yolu haqqındakı məlumatlarını bizimlə bölüşdülər. Axşam isə bizi öz süfrələrinə dəvət edib yaylaqda dadına doymadığım quzu soyutmasına qonaq etdilər.(yaylaqlara yolunuz düşsə mütləq dadına baxın). Beləcə, ilk günümüzü belə tamamladıq və səhər yürüşün davamı üçün hazırlıq görəndən sonra yatıb dincimizi aldıq. Yuxuya getməzdən əvvəl özümü hədsiz dərəcə də xoşbəxt hiss edirdim. Bu həm sabahkı yürüşün, həm də insanların qonaqpərvərliyinin bəxş etdiyi xoşbəxtlik idi. 2-ci gün, 26 kmSəhər mümkün qədər tez durub yola çıxdıq.(saat 6-da) Qarşımızda uzun yol bizi gözlədiyinə görə motivasiyamızı yüksək tuturduq. Yürüş vaxtı çoban alaçığının itləri bizi qovub yolumuzu uzatsa da hədəfimizə doğru yorulmadan böyük bir əzmlə davam edirdik. Saat 12-də artıq mənzərəsi ilə insanın ruhuna rahatlıq verən Xalaxel gölünə çatdıq. Gölün ətrafında şəkillər çəkdirib gölün suyundan da içdikdən sonra yavaş-yavaş geriyə, Daşkəsən yaylağına doğru yola düzəldik. Məqsədimizə çatdığımız üçün artıq rahat və xoş təsüratlarla geri qayıdırdıq.Təxminən saat 5-də gəlib yaylağa çatdıq. Yaylağa qoyduğumuz yükləri götürəndən sonra yolçu yolunda gərəkdir deyərək yola düşdük. Hava qaralana yaxın bir gün əvvəl çay içdiyimiz çoban alaçığına gəlib çatdıq. Gecəni onların alaçığında qalmağa və səhər Muradla birlikdə yola düşməyə qərar verdik. (bizi daha qısa yolla Sabunçu kəndinə düşürəcəyini dedi ) Artıq əsas hədəfimiz olan gölü görmüş və təbiətin bəxş etdiyi müsbət enerji ilə ruhumuz qidalanmışdı.3-cü gün, 12km Səhər 05:30-da yuxudan durub tez-bazar səhər yeməyini yedik və yola düşdük. Qayıdarkən yüklərimizin bir hissəsini kəndə düşən atlara yüklədik və bu sayədə rahat yol gəldik. Geri qayıtdığımız yol getdiyimiz yoldan fərqli olaraq Sabunçu kəndinə düşürdü. Səhər saat 9-da artıq biz kəndə çatmışdıq. Kənddən axan çayda çimmək üçün çay daşlarından çox gözəl bəndlər düzəldilmişdi. Biz də yol yorğunluğumuzun çıxması üçün özümüzü atdıq bu bəndlərdən birinə. Beləcə Xalaxel gölü səfərimizin sonuna gəldik. Görülməli yerlərdən biridir deyə düşünürəm. Əminəm ki, gölü gördüyünüz an bütün yorğunluğunuz çıxacaq.Ümumilikdə 60 km yol qət etdiyimiz bu səfərdə işinizə gələcək bir neçə qeyd.1) Dağ yolları Azərbaycanın digər ərazilərinə nisbətən (Qəbələ, Quba, Qusar və s) daha rahatdır.2) Kifayət qədər dağçılıq təcrübəniz yoxdursa bələdçisiz getməyi məsləhət görməzdim. 3) Hava şəraitini mütləq nəzərə alıb gedin.Çünki göl 3000+ ərazidə yerləşir. 4) Özünüzlə tez xarab olmayan yeməklər götürün.( mən daha çox ton balığı götürürəm) Ocaq götürməyi unutmayın, çünki meşə massivi təxminən 2000 metr hündürlükdə bitir.5) Çobanlardan eşitdiyim qədəri ilə ərazidə ayılar var və axşamlar qoyun sürülərinə hücum edirlər. Ehtiyatlı olmağınız məsləhətdir. Özümüzlə nə götürməliyik deyə soruşsanız.1) Çadır 2) Yuxu tulumu3) Mat4) Baş fənəri (ehtiyat batareyalar)5) 4 günlük ərzaq 6) Ocaq (Qaz balonu+ başlıq)7) Yürüş çubuqları ( yol uzun olduğundan tez yorulmamağınız üçün )8) Su qabı (Çoban alaçıqlarının yaxınlığında bulaqlar var, soruşsanız göstərəcəklər)9) Ehtiyat paltar ( yağmurluq, başınızı günəşin güclü şüalarından qorumaq üçün panama)10) İlk yardım çantası (Günəş kremi ) və s.Sonda göstərdikləri xoş münasibətə görə Murad,Tunar və digər Zaqatalalı dostlara dərin təşəkkürümü bildirirəm.Əgər yazını bəyəndinizsə aşağıda olan Facebook düyməsini seçərək blogpostu Facebookda paylaşın ki, dostlarınız da yazılarımızdan xəbərdar olsunlar. Yox əgər Gəzəyənlərin yazılarından ilk xəbər tutmaq istəyirsinizsə aşağıda “abunə ol” bölməsinə mailinizi yazaraq düyməyə klikləyin. Hələlik bu qədər, növbəti yazılara qədər…Paylaşdı: Ulvi Aslan

3923 dəfə oxunub

İtaliya bələdçisi - "Yada düşər xatirələr"

İtaliya ilə tanışlığım 2006-cı ilə təsadüf edir. Verona və Venesiyaya getmişdim. Daha doğrusu oralardan keçirdim, fürsət tapıb, gedib gəzmişdim. Almaniyadan maşınla gəlirdim, o vaxtlar maşın alveri ilə məşğul idim ????Gecə saat 4-də yol qırağında balaca bir yanacaqdoldurma məntəqəsində dayandıq, benzin doldururduq. Bap-balaca bir kafesi var idi. Yaxınlaşıb kofe aldım. İlahi, gecə saat 4, yolun düzü, benzokolonkada balaca bir kafedə bu qədər dadlı kofe niyə olsun axı??? Sonra dedim İtaliyadasan, ay Mehriban. Enjoy!İkinci gəlişim Romaya oldu. Elə vuruldum ki, orada daha çox olmaq üçün 5-6 il sonra Romada universitetə qəbul olmaq qərarına gəldim, gəzməyin dərdindən oxudum. Bir dostum o vaxt dedi neynirsən ki, master diplomunu? Dedim CV-yə yazmaq üçün, dedi yaz dəə, kim nə bilir?! ????Milana Leonardo da Vinçinin “Last Supper”-inə baxmağa getmişdim. 2 ay əvvəl biletlər bitmişdi, güc-bəla ilə bahalı bir tur tapdım, içində cəmi 15 dəqiqəlik istəyimə çatmaq var idi. Şəkil çəkməyə qoymurdular, qorxa-qorxa gizlin bir selfie edə bildim.“San-Siro”-ya Milan-Verona oyununa getmişdim, qızardılmış şabalıd yeyib, şərab içə-içə dəli azarkeşləri izləyib, donurdum. Stadiondan evə piyada qayıtmışdıq.2 il əvvəl rəfiqəmlə Romada evə gedəndə, elə yolda vağzaldan keçəndə dedim sabah ad günümdür, hara gedək? Sienaya bilet aldıq, səhər artıq şəhərin mərkəzi meydanında, günəşin altında yerdə uzanıb, ucadan qeybət edib, gülürdük. Birdən yan tərəfdən səs gəldi: “Mehriban xanım, mən sizin Facebook-da izləyicinizəm, adım Nərgizdir”. Dedim ay Allah, görəsən nə vaxtdan qulaq asır bizə? Bilmədik hansı istiqamətdə biabır olaq.Bir dəfə Romada qaldığım evin yiyəsi Markoya deyirəm ki, su niyə ağ gəlir, a kişi? Çayın dadı xoşuma gəlmir. Deyir su ftaaaminlidir, kalsiy var tərkibində, kalsiy də ağ olur, tpoysan?Ahh, Florensiya, mənim məhəbbətim. Nə vaxtsa orada yaşamaq istəyərəm. Toskana mətbəxini öyrədən kulinariya kurslarını bitirmişəm Florensiyada. Dərsdən imkan tapanda qaçıb möhtəşəm Davidi izləyirdim, Uffizi Qalereyasından zövq alırdım. Bir dəfə gecə böyrümdən çıxan ağrıdan öləcəyimi zənn etdim, ağlıma gələn ilk şey telefonumu təcili format etməliyəm. Yazışmalar kiminsə əlinə keçsə, meyitim ortalıqda qalacaq, basdıran da olmayacaq. Təcili yardım gəldi, 2 qəşəng oğlan mitilimi atdı nosılkaya, apardı hospitala. Ayılanda, keçmişi unutmuşdum.Keçən il bu vaxt ad günümə Turində Juventus-Milan oyununa bilet hədiyyə vermişdilər. Como, Turin, Genoa, Cinque Terre, Milan turum çemodanımın itməsini nəzərə almasaq, möhtəşəm keçmişdi.Hələ bu kabus İtaliyadan uzaq olanda son dəfə Romaya getdim, vidalaşmağa. Fevralın 2-si qayıtmışam və elə bil neçə illərdir sevdiyim yerlərə gedə bilmirəm.Səyahət – həyatda məni eşqdən sonra xoşbəxt edən yeganə şeydir. Xoşbəxtliyimi əlimdən alıblar elə bil.Bu gün Vogue jurnalı İtaliyanın yeni həyata başlamasını göstərmək məqsədilə ağappaq qapaqla çap olunub. 10 aprel İtaliya üçün yeni həyatın ilk günüdür.Hər şey bitsin, İtaliyaya gedəcəm, kofe ətirli şəhərlərin dar küçələri ilə məqsədsizcəsinə gəzəcəm. Günəşin səsini dinləyəcəm. Ətrafımda gülən, danışan, əl-ələ gəzən, öpüşən, sevgi saçan bəxtəvər insanları izləyəcəm. İlin bütün günləri günəş olan şəhərlərdə aşiq olmamaq günahdır. #eşq yaşayacam!Əgər yazını bəyəndinizsə aşağıda olan Facebook düyməsini seçərək blogpostu Facebookda paylaşın ki, dostlarınız da yazılarımızdan xəbərdar olsunlar. Yox əgər Gəzəyənlərin yazılarından ilk xəbər tutmaq istəyirsinizsə aşağıda “abunə ol” bölməsinə mailinizi yazaraq düyməyə klikləyin. Hələlik bu qədər, növbəti yazılara qədər…Paylaşdı: ‎Mehriban Hasanova‎

1865 dəfə oxunub

Futbolsevər gəzəyənlər -Səyahət əhvalatları

Bir neçə gün öncə Babek Musa-Zadeh “kim bu il hara səyahət edib?” deyə bir status paylaşmışdı. Mən də bu il, məhz bu ilə layiq baş tutan son səyahətimdən yazıram. Bakıdan Praqaya təzə qayıtmışdım. Manchester United - Manchester City oynuna getmək üçün artıq hərşey bir ay öncədən hazır idi. Dünyanın karantinə bağlanmağına sayılı günlər qalmışdı. 7.3.2020 tarixində Praga-London (ryanair), London-Manchester(National Express avtobus) biletim var idi. Praga-London reysi saat 22:00-da idi. Planım Londona uçub, gecə avtobusu ile Manchestere getmək, çox yorulmamaq üçün avtobusda yatmaq idi. Aeroporta getmək üçün taksi sifariş etdim. Taksi sürücüsü Ukraynanın Zakarpatiya bölgəsindən olan çox axmaq bir insan idi. Tərslik o adamı tanıdığım andan başladı. Sürücü öz diqqətsizliyi ucbatından yalnış yola girdi. Polis saxladı. Sürücü başqa bir insanın profili ilə işlədiyinə görə avtomobildən düşüb özünü mənim tanışım olduğunu və taksi sürücüsü olmadığını bildiribmiş. Polislər mənim sənətimi yoxlayanda nə qədər muddətdir bir birimizi tanıdığımızı soruşdu, məndə cavabında “taksı çağırdım bu gəldi” deyə bildirdim. Çünki nə danışdıqlarından xəbərim belə yox idi. Yoxlama xeyli uzun çəkdi. Sağa sola gedir, sürücünün üstünə qışqırıram. Dəfələrlə polislərə müraciət etdim gözləməyim söylənildi. Gecikdim və təyyarəyə çata bilmədim (bu arada əgər geciksəm biletim batsa bütün xərcimi sən odəyəcəksən deyib Ukrayna pasportunu və bir mobil telefonunu əlindən aldım. Özünüdə çexcə sənətimi və telefonumu öz istəyimlə vermişəm dedirdib videoya çəkdim). Bununla təyyarəyə olan biletim batdı. Londona gedə bilmədiyim üçün avtomatik olaraq London-Manchester avtobus biletidə yandı. Kor peşiman evə qayıtdım. Çox əsəbi idim. Düşündüm ki, bəlkədə sezonun ən son azarkeşli (həqiqətəndə elə oldu) oynuna baxacam. Nəisə, evə qayıdıb internetə girib bütün saytları ələk-vələk edib getməyə yol axtarırdım. Nəhayət Berlin - Manchester (easyjet) bileti tapdım. Bilet normaldan baha idi. Ancaq mövzu Manchester United olduğundan heçnə və heçkim buna qarşı gələ bilməzdi. Təyyarənin uçuş və eniş vaxtları o qədərdə pis deyildi. Təyyarə Manchester Hava Limanına enendən 80 dəqiqə sonra oyun başlayırdı. Hesablamalarıma görə mən oyuna tam çatırdım. Ancaq bir problem var idi. Özüdə çox boyuk problem. Praqadan Berline gece avtobusları tam dolu idi. Həmin reysə çatmaq üçün gecə avtobusla Berlinə getmək şərt idi. Normalda o vaxrlarda Berlinə ancaq Flixbus gedir. Bütün biletlər satılmışdı. Adətən həmişə boş yer çox olur. Ancaq bu dəfə kim necə ƏSNƏDİSƏ qurutdu))) Təyyarəyə isə bileti artıq almışdım. Praqada yaşayan dostlarımdan bir neçəsinə “gəl məni Berlinə apar mənim maşınmla” deye xahiş etdim ancaq istədiyim cavab gəlmədi. Getdim avtobusun dayandığı yerə bəlkə kimsə gecikər və ya gəlməz. Bəxtimdən elədə oldu. 4 nəfər Praqada qalmağa qərar verdilər və onların yerinə sürücü məni götürdü. Berlinə qədər yatıb azda olsa istirahət etmək kimi bir imkanım var idi. Amma Dresdende avtobusa ana-bala mindi. Uşaq 2 nəfərlik oturacaqda yatmaq istədiyini bildirdiyi üçün anası mənim yanımda oturmağa icazə aldı. Yox demədim, deyədə bilməzdim. Çünkü əslən Moskvadan olan qızı ilə avrotura çıxan Julia xanım çox, çox, LAP çox gözəl idi)))) Dresdendən Berlinədək xanımın, qızının və hətta böyük qızının boy friendinə qədər hər şeyi öyrəndim. Xanım danışır, məndə qulaq asiram və yata bilmirəm. Normalda başqası olsa xahiş edib səsin kəsdirərdim amma bu Julia başqa Julia idi))) O qədər gözəl idiki, yuxu üçün ölürdüm, amma baxmaqdanda qopa bilmirdim)))) Gəlib çatdıq Berlin Tegel hava limanına. Təyyarəyə minik başladı. Hər dəqiqə mənimçün dəyərli idi. Təyyarədə hər kəs öz yerində oturub uçuşu gözləyir. BUDUR, ən gözəl “SÜRPRİZ”. UÇMURUQ, daha doğrusu uçuş 1 saat dayanır. Səbəb, Stuardessalardan biri özünü çox pis hiss edir və ambulance gəlməlidir. Ambulance tez gəldi və bunu apardı. Sevindim ki, bitdi və artıq uça bilərik. Amma hələdə gözləyirik. Mən əsəbi, yuxusuz, dəli kimi təyyarənin içində irəli geri gedirəm. Yaxınlaşıb soruşdum ki, nəyi və kimi gözləyirik. Bildirdilər ki, başqa bir stuardessa gəlməlidir. Onsuz uça bilmərik. Təyyarədə hər kəs mənim futbola getdiyimi bilir. Çoxusuda mənə dəstək olub mənim əhvalımı qaldıqmaq üçün zarafat edirdilər))) “ Nəyə gedirsən? Onsuzda uduzacaqlar” filan zad))) Hətta ingilislərdən biri qapının önündəki yerini mənə verdiki, düşən kimi qaç. Tony adlı ingilis aeroportdan məni OLD TRAFFORDA qədər öz maşını ilə aparacağını dedi. Hesablamalarima görə oyunun birinci hissəsinin sonuna çatırdım. Qız gəldi uçduq. Təyyarə enən kimi qapının ağzından güllə kimi uçdum pasport kontrola. Təbii ki, sıra ucsuz bucaqsız. Qurban olum, başıva dönümlə bir təhər özümü verdim qabağa. Passport yoxlayan əməkdaş vəzifəsi gərəyi soruşdu:-Hara gedirsən? -oyuna baxmağa.-Nə oyun?-United - City-bu qədər yolu futbola görə gəlmisən?-bəli-Qırmızı ya mavi?Cavabında “Manchester is Red” (Mançester Qırmızıdır) dedim. Barmağı ilə mənə digər əməkdaşı göstərib “onu görürsən? Bax o Unitedin azarkeşidir. İndi get gözlə sənin pasportuvu o yoxlasın.” dedi və gülümsədi. Daha sonra pasportumu, alıb möhür vurub mənə qaytardı. Pasport kontroldan çıxıb Tonyni axtarırdım ki, gördüm çöldə məndən əvvəl keçib məni gözləyirmiş. Məni stadiona apardı. Maşından çıxıb qaçaraq meydana getdim. Meydana öz yerimə oturub üzümün tərini sildim ki, oyun başladı. Bildiyiniz saniyə belə gecikmədim. Manchester United Old Trafforda Cityni 2-0 otardı))) Getdiyim üçün an olsun paşmançılıq çəkmirsim. Əziyyətim, yuxusuz səyahət, stress, əsəb, həyəcan, adrenalin, xərclədiyim pul hamısına dəyərdi. Oyundan zövq aldım. 77000 azarkeşin sevinci, oxunan çantlat inanılmaz bir atmosfer yaradır. İnsanın düşüb meydanda oyunçuları qucaqlamağı gəlir. Oyun, dediyim kimi 2-0 bizim xeyrimizə bitdi. Oyundan sonra Ruminyada təhsil alan və United azarkeşi olan qardaşımız Anar Əzizovla görüşüb tanış olduq. Praqaya qayıtmağım isə ayrı bir mövzü. Oyundakı sevinc, həyəcan məndə olan qalan enerjinidə alıb götürmüşdü. Zombidən fərqlənmirdim. Praqaya Liverpool üzərindən qayıdacaqdım. Liverpool - Praqa uçuşum 11:00 9.3.2020 tarixində idi. Mançesterde tutduğum hostel məlum pandemiya səbəbindən bütün bronları ləğv etmişdi. Digər hotel və hostellər isə oyun səbəbi ilə full idi. Tək çarə Liverpoola gedib aeroportda yatmaq idi. Məcbur bilet alıb Liverpool aeroportuna getdim. Uzun axtarışdan sonra aeroportda 3 nəfərlik oturacaq tapdım. Özümü həmin oturacaga yıxıb 1 dəqiqə sonra yuxuya getdim. Uzun zaman sonra məni oyatmaq üçün ayağıma dəyən təpiklərdən oyandım, amma gözümə inanmadım. Necə yatmışamsa oturacaqdan yıxıldığımı hiss etməmişəm, Üzü üstə, əllərim, ayaqlarım X hərfi formasında şirin şirin yatmışam))) Yerdən qalxanda yatdığım yerin bütün tozu mənim uzərimdə)))) Mobil telefonum cibimdən düşübmüş. Kimsə götürüb corabımın içinə qoyub ki, oğurlamasınlar. Durub əl üzümü yumağa gedəndə hiss etdim ki, ayağımda nəsə artıqlıq var)))) Saatdan ümumiyyətlə xəbərim yox idi))) baxanda gordüm ki, qeydiyyatın bitməyinə 45 dəqiqə qalıb))) Özümü təyyarəyə çatdırıb nəhayət ki, sağ salamat Praqaya qayıtdım. Bu səyahət mənimçün inanılmaz oldu və bu mənim 2020-dəki avropaya son səyahətim oldu. Bu oyundan 4 gün sonra baş tutacaq Lask - Manchester United oynuna biletim var idi, amma məlum pandemiya səbəbi ilə oyun azarkeşsiz baş tutdu. O gündən etibarən indiyədək mən başda olmaqla bütün azarkeşlər yaşıl meydanlara həsrətdilər. Bizim Red Army-nin (Qırmızı Ordu) dediyi kimi ”Football is nothing without fans”. Ümid edirəm ki, bu bəla tezliklə bitər. Ümid edirəm növbəti il insanlar üçün daha gözəl, daha mənalı və daha faydalı olar. Mən artıq 28 ildir ki, Manchester United azarkişiyəm. 2006-cı ildən rəsmi azarkeşəm. Tanıyanda biləndə mənim klubuma bağlılığımı bilir. Unidetin hesabına Avropada getmədiyim ölkə qalmayıb. Hər zaman deyirəm, əgər həyatınıza rəng qatmaq istəyirsinizsə bir klub seçin və yalnız o kluba azarkeşlik edin. Mənimçün 2-3 kluba azarkeşlik edən kəs sadacə futbol sevəndir, azarkeş deyil. Sizləri əmin edirəm həyatınız dəyişəcək. Yazacaqlarım bu qədər. Hər kəsə uğurlar. ALLAH sizləri və Azərbaycanı qorusun.

1483 dəfə oxunub

Səyahət əhvalatları

Əsl #hollandpendiri nin narıncı* olduğunu düşündüyümüz vaxtlar idi. Yəni hələ Hollandiyada olmamışdıq, amma futbola çox baxan vaxtlarımız idi. İl 2012. Elə bilirdik orda hər şeyi narıncı olur. Elə easyJet kimi. Amma easyJet sayəsində çox diyarlara uçmuşduq, sağ olsunlar müsəlmançılıqla qoyurdular qiymətləri.Günlərin bir gecəsi uçuş Parisdən Londona idi. Daha doğrusu Luton'a. Hələ də bilmirəm o aereportu niyə London hesab edirlər. Ordan evə gəlib çıxmaq üçün qatar, sonra subway, sonra avtobus lazım olurdu, xərci isə easyJetle uçuşdan ikiqat baha.Dosta tanışa təriflədiyim lowcoster bu dəfə əməlli başlı pozmuşdu planları, daha doğrusu əhvalı. Maceralarla dolu Avropa turunun dönüşündə artıq sadəcə evə çatıb uzanıb yatmaq istəyirdim. Amma easyJetin planları başqa imiş.. Düz 2 saat 50 deq gecikmə ilə baş tutan uçuşu gözləyən sərnişinlər artıq deyinməkdən bir-biri ilə söhbət eləməyə, dostlaşmağa başlamışdılar ki, mən də xəbərim olmadan bir neçə dost tapmışdım, elə onlarla maraqlarda ortaq nöqtələr axtarırdıq ki, birdən bir qadın yaxınlaşdı mənə, bilmədim niyə məhz mənə, amma o vaxtlar heç orasını düşünməzdik, cool vaxtlar idi. Nə isə, dedi bəs telefonu yanmır, məndən onu Londonda gözləyənlərə yazsın ki, nigaran qalmasınlar. Heç ordan da ağlıma heç nə gəlmədi ki nigarançılıq hara London hara.. Nəsə telefonumu verdim mesajlasdi qaytardı, qoşulduq digər sərnişinlərlə söhbətə və minik başlayanda hamı döndü əvvəlki ciddiyyətinə. Heçnə olmamış kimi.Gecikmə nəticəsində qatarı da buraxmışdım, başqa qatar tapmağa qarışan baş heç fikirləşmədi ki bəs görüm o nə sms yazdı, aldı. Nə də olmasa Avropa mentaliteti həqiqətən adamın üstünə oturmuşdu. Başqalarının nəyinəsə olan ac göz azəri marağı yox idi (düzü heç Avropadan əvvəl də yox idi elə də). Telefonuma sms gələndə gördüm ki Azərbaycanca. Sən demə bu xanım Azərbaycanlı imiş. Yazılarında olan səhvlərdən, yadıma saldığım söhbətlərimizdən başa düşdüm ki çoxdandı tərk edib bu doğma diyarı, amma hələ də öz dilimizi işlətməsi xoş idi, isti idi.Beləcə artıq üzdə təbəssüm vardı :) yeni qatar axtarmaq, sonradan metro stansiyada gecələmək və s. qanqaraçılığı getmişdi :) amma günün, daha doğrusu gecənin marağı bitməyibmiş.. Ardı var.* bir pendir manyakı kimi deyə bilərəm ki ən dadlı pendir, elə narıncı olandı. Amma o Holland pendiri deyil. İngilis pendiridi. Leicester (Lester) pendirini yesəniz digər pendirlerə xəyanətiniz davamlı hal alacaq) Bakıda uzun illər yox idi o pendir (hətta məşhur restoranlar pendir assortidə cheddar ilə yola verirdilər. Qiymətlər də yola verməsələr də). Ta ki, Port Bazaar açılana qədər. Amma ondan sonra da elə yox kimi oldu)) çünki kg.ını 138-165 manat arası satırdılar. Sonradan Bravoda da satılmağa başladı, daha münasib qiymətə, təqribən 30 manata. Amma orda satılan waitrose malıdır ki hansı ki heç ingiltərədə onun yaxınına durmurduq. Yaxşı vaxtlar idi Əgər yazını bəyəndinizsə aşağıda olan Facebook düyməsini seçərək blogpostu Facebookda paylaşın ki, dostlarınız da yazılarımızdan xəbərdar olsunlar. Yox əgər Gəzəyənlərin yazılarından ilk xəbər tutmaq istəyirsinizsə aşağıda “abunə ol” bölməsinə mailinizi yazaraq düyməyə klikləyin. Hələlik bu qədər, növbəti yazılara qədər…Paylaşdı: Ziya Bey 

771 dəfə oxunub
Bizi izləyənlər siyahısına qoşulun!